روزنوشته‌های صادق علیخانی

باز هم به نام تو
تو نه شما
شمایی که برایم هم توست هم پروردگار
پروردگار زمان و آن
آنی که خود دانی و من ندانم
آنی که ما دانیم و دگران ندانند
من و تو، ما می‌شویم و دگران نگران
گر من بی‌تو شوم! تنهای زمانه منم؟!
گر تو بی من بشوی؟چه شود؟
رسوای زمانه؟